Seçim tantanası bitti ve “hesap sorulacak”, “yolsuzluk dosyaları açılacak” gibi söylemler “devletin bekası” adına rafa kaldırıldı, sonuçta “birilerinin bekası” öne çıktı (Buna neden olan siyasi partiler utansın)… Ve o birileri de hem bundan hem de seçmenin kabuğuna çekilmesinden yararlanıp yine kendi bildiği makamdan saz arkadaşlarıyla çalmaya başladı. Aslında bu film daha önce birçok ülkede görüldü; örneğin Almanya’da. Nazilerin iktidar yürüyüşü öyle okkalı geldi ki, kitlelerin boyun eğmek dışında bir yolu kalmadı. Fakaaaat, buna boyun eğmeyenler olmadı değil. Tıpkı bir işçi olan August Landmesser’in yaptığı gibi.
August Landmesser, iş bulmak umuduyla 1931 yılında Nazilere katıldı. 1935 yılında Yahudi Irma Eckler ile evlenmek istediği için Nazi Partisi’nden atıldı. Yasağa rağmen çift birlikte olmaya devam etti ve 1935 yılının sonlarında ilk çocukları dünyaya geldi. Artan baskılar üzerine 1937’de Danimarka’ya kaçmaya karar verdiler, fakat yakalandılar. İkisi de ayrı ayrı toplama kamplarına gönderildiler. Birkaç ay tutuklu kaldıktan sonra her ikisi de “Irma Eckler’in tam bir Yahudi olduğunu bilmiyorduk” savunmasıyla serbest kaldılar.
1938 yılında tekrar tutuklandılar. Irma Eckler bu sırada hamileydi ve ikinci çocuğunu toplama kampında dünyaya getirdi. Farklı farklı kamplara götürüldü ve 1942 yılında Nazilerin bir ötenazi merkezinde öldürüldü.
Landmesser ise 1941 yılında salıverilmişti. Tekrar askere alındı ve 1944 yılında Hırvatistan cephesinde öldü.
…Ve August Landmesser’in kitlenin aksine Nazi selamı vermediği 1936 yılında çekilen fotoğraf da, faşizme karşı direnişin sembollerinden biri oldu.
