II. Abdülhamid (34’üncü Osmanlı Padişahı. 1876–1909 yıllarında hüküm sürdü), Kızılderililerin Mohikan kabilesinden bir çifti Türkiye’ye getirip nüfuslarını burada artırmaya çalışmıştı.
Uyku sıkıntısı çeken II. Abdülhamid, bu nedenle geceleri kendisine kitap okutuyordu. Bu görevi de Türkiye’de ilk mizah dergisi olan Diyojen’i çıkaran Todor Kasap üstlenmişti. Kasap bir gece II. Abdülhamid&e Fenimore Cooper’ın “Mohikanlar’ın sonuncusu” kitabını okudu. Sultanın bunun üzerine bırakın uyumayı sabaha kadar gözünü kırpmadığı söylenir.
Kitaptan çok etkilenen Abdülhamid, soyları tükenen Mohikanlar’dan bir çifti İstanbul’a getirmek ve nüfuslarının burada artmasını sağlamak için harekete geçti.
Hatta Yıldız Sarayı bahçesinde onlar için bir yer bile hazırlattı. Nitekim ABD’nin İstanbul Büyükelçisi Lew Wallece devreye sokuldu, ancak gelen haberler hiç de beklenildiği gibi değildi. Wallece ABD’den gelen “Şu anki Amerikalı Kızılderililerin romandakilerle hiç bir alakası kalmamıştır. saf yerli bile bulmak mümkün değildir” notunu Abdülhamid’e gösterince, Mohikan hayali son buldu. İşin ilginci Abdülhamid’in muhaliflerinden Tevfik Fikret de bir Mohikan hayranıydı ve oğlu Haluk için yaptırdığı kayığa bir Mohikan reisinin (Hayatwatha) adını vermişti. NOT: Bu arada Abdülhamid’in etkilendiği kitabın yazarı Fenimore Cooper’ın “Mohikanlar”la yine bir kızılderilisi kabilesi olan “Moheganlar”ı karıştırdığı bilinir.
