Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın kendisine en yakın hissetiği Osmanlı Padişahı I. Abdülmecid’in (1826–1861, 31. Padişah, 1839–1861 yılları arasında tahtta kalmıştır. Dolmabahçe Sarayı’nı yaptırmıştır) karısı Serfiraz Sultan, lükse düşkünlüğünün yanında aynı zamanda bir Ermeni’nin metresi olarak da tarihe geçti. İşte Serfiraz Sultan’ın kırdığı cevizlerden birkaçı:
Serfiraz Sultan, uzun boylu, ince belli, “baygın bakışlı”, Fettan mı fettan… Görünüşü ise “Masum bir ceren” misali… Ama Kadın efendinin durumu biraz farklı. Koskoca Osmanlı Devletinin padişahı Abdülmecit’in “meftun olduğu” aynı yastığa baş koyduğu eşi.
Osmanlı tarihinin 1855 yılı mühim olayları yazılırken Serfiraz Sultanın başının altından çıkanlar baş sıraya geçmiş.
Serfiraz hanım, II. Mahmut devrinde getirilen saray kadınlarının fes ve yaşmak giymelerinin verdiği serbestlik ile “temaşa ederek” gözünü dışarı çevirmek geleneğini getirdi. Vakitli vakitsiz halk arasına çıktı. Gözüne kestirdiği güzel delikanlılara baka kaldı. Trabya taraflarında çalgıcılıkla uğraşan bir Ermeni delikanlısını da vuruldu. Küçük Fesli olarak bilinen Ermeni delikanlısı güzel şarkılar söylüyor ve iyi ney çalıyordu. Allah biliyor ya belki de davul ve zurna çalması da yerinde idi.
Serfiraz Ermeni oğlanı ile gizliden gizliye buluştu. Yıldız sarayının korulukları onların gizli aşklarına sahne oldu.
Ermeni delikanlısının aşkını gizleyemeden etrafına anlatması bir anda dikkatleri üzeine çekmesine sebeb oldu. Bir gün akşam üzeri Ermeni delikanlısı Beyoğlunda kahvehanede arkadaşları ile sohbet esnasında iken kapı açıldı. İçeri gözleri kan çanağına benzeyen kızgın vede hışımlı bir Arnavut zebanisi girdi. “A be küçük fesli zındığı nerede” diye bağırdı. Tabancısını eline aldı. Ayaklarına doğru kurşunları sıkmaya başladı.
Küçük Fesliyi vurmamıştı ama, korkudan da ödünü koparmıştı. Küçük fesli, derhal ailesi tarafından Büyükadaya gizlenmek üzere saklandı. Olay örtbas edilmek istendi. Herkes biliyordu ki Serfiraz Sultan Ermeni oğlanı ile aşkı fuğruna hesapsız kitapsız harcamalara girmişti. Avrupadan getirilen elbiseler sarayda hizmetçilere verilen bahşişler, sarsar ve kuyumculara verilen siparişler hesabı bir hayli kabarıktı.
Küçük fesli, bir gün sahilden Beşiktaş’a çıktı. Mahalle arasından evine doğru giderken köşe başında iki kişinin saldırısına uğradı. Bıçaklandı. Ve tez zamanda öldü. Olay bir anda İstanbul’daki İngiltere, Fransa ve Rusya elçilerinin müdahale etmesine sebep oldu.
Harcamaları
Serfiraz hanım, saraya gelin olarak ve Ermeni delikanlısına aşık olmadan evvel, saray kadınlarının masrafları yılda ancak bin keseyi zor buluyordu. Serfirazla birlikte kadın efendilerin dışarı çıkıp, gizenmeye başlamaları, sefahat kapılarını aralamaları ile sarayın masrafları bir hayli kabardı. Sadece Serfiraz’ın yıllık masrafı 125.000 keseye ulaştı. Diğer masraflarla birlikte saray masraflarının toplamı 288.000 keseye ulaşmıştı.
Saray kadınlarının, damat paşalarının yiyip içmesi, hadsiz hesapsız harcamalarda bulunmaları kısa zamanda Osmanlı bütçesinin büyük açıklar vermesine sebeb oldu. Tabii sınırsız harcamalara zamanın Maliye Bakanı Hasip Paşa ve Padişah Hazinesine bakan Muhtar Paşaların her isteyen saraylıya para ayırmaları sebeb oluyordu. Saray kadınlarının hazineyi yiyip bitirmesi Andolu ve Rumeli ordularının güç durumda kalmalarına da sebeb oldu. Serasker Rıza Paşa mevcut duruma karşı çıktı. Serfiraz’ın ve ona destek veren Maliye ve Hazine-i Hassa bakanlarının harcamalarının sınırlandırılmasını istedi.
Olayı Serfiraz duydu. Kıyametler koptu. Gece olduğunda Padişah çok sevdiği Serfiraz’ın odasına geldiinde kapıları kapanmış olarak gördü. “Niçin açmıyorsun” diye sorduğunda aynen şu cevabı aldı:
“Rıza Paşa gibi bir heref bizim terbiyemize memur imiş. Bu surette biz edebsiz imişiz. Edebsiz olanlar böyle edebsizlik edebilir!…”
Padişah yalvardı. Serfiraz’ın istemediği adamlaır devlet görevinden azledeceğini vaad etti. Öylece odanın kapıları açıldı. Karısının koynuna girdi.
Saray kadınlarının artan harcamalarına kaynak bulmak için Fuad Paşa Avrupa banker piyasasında yüksek faizli borç aldı. Serfiraz’a ayda harcaması için 20.000 kuruş maaş bağlandı. Hatta Padişah kendisine hazineden verilen 15.000 kese paranın 5.000 kesesini götürüp Serfiraz’a teslim etti.
1850’li yılların sonlarına doğru Osmanlı’nın Rumeli’de sınır bekleyen vatanı koruyan ordularının toplam harcamaları yıllık 800.000 keseye ancak ulaşıyordu. Oysa aynı yıl saray masrafları ve kadınların harcamaları da aynı miktara ulaşmıştı. İstanbul’un namlı terzilrinden Rum asıllı Köçekoğlundan saraya gelen pusulada da “saray kadınlarının borcu 800.000 kuruş olarak” yazılmıştı…
